مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین بادی بالانس و عضلات کف لگن بر شدت کمردرد دوران بارداری

مقدمه: کمردرد، یکی از شایع‌ترین اختلالات اسکلتی - عضلانی است که اکثر زنان آن را برای اولین بار در دوران بارداری تجربه می‌کنند. کمردرد در دوران بارداری می‌تواند باعث ناتوانی و یا کاهش کیفیت زندگی زنان باردار شود. تمرینات ورزشی، یکی از گزینه‌های درمان و پیشگیری از کمردرد طی دوران بارداری است که به نظر می‌رسد محدودیت‌ها و عوارض سایر روش‌های درمانی را نداشته باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین بادی بالانس و کگل بر شدت کمردرد دوران بارداری انجام شد. روش‌کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1394 بر روی 60 زن نخست باردار مبتلا به کمردرد بارداری انجام شد. شرکت کننده‌ها در چهار گروه 15 نفری: تمرین بادی­بالانس، تمرین کگل، ترکیب بادی­بالانس-کگل و گروه کنترل قرار گرفتند و به مدت 12 هفته تمرینات را انجام دادند. ابزار گردآوری داده­ها، مقیاس 10 نمره‌ای دیداری درد (VAS) بود که نمره درد بیمار قبل از انجام تمرینات و در ماه آخر بارداری ثبت می‌شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم­افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون­های آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: در پایان مداخله، میانگین کمردرد بارداری در گروه بادی بالانس و تمرین ترکیبی کاهش معنا‌داری داشت (05/0>p)، میانگین کمردرد بارداری گروه کگل، هرچند بعد از تمرین کاهش داشت، اما از نظر آماری معنی‌دار نبود (138/0=p). میانگین کمردرد بارداری گروه کنترل نیز افزایش معناداری داشت (0001/0=p). بین تأثیر تمرینات کگل و ترکیب بادی­بالانس-کگل بر کمردرد بارداری تفاوت معناداری وجود داشت (006/0=p). همچنین 12 هفته تمرین بادی­بالانس، تمرین کگل و ترکیب بادی­بالانس-کگل بر کاهش شدت کمردرد دوران بارداری تأثیر معناداری داشت (0001/0=p). نتیجه­گیری: پروتکل تمرینی بر پایه بادی­بالانس و کگل باعث بهبود کمردرد دوران بارداری می‌شود، ولی تمرین بادی بالانس باعث کاهش بیشتر کمردرد بارداری می‌شود.